Η καραντίνα ήρθε στην ζωή μας εντελώς ξαφνικά και άλλαξε στον απόλυτο βαθμό την καθημερινότητά μας. Με θυμάμαι την πρώτη ημέρα που αντί να είμαι στο γραφείο και να κάνω όσα έκανα καθημερινά, ήμουν σπίτι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου να νιώθω άβολα. "Τώρα εγώ γιατί κάθομαι εδώ; Δεν είναι λογικό. Αφού είναι καθημερινή και δεν έχω άδεια και γιατί να μην μπορώ να δω τους δικούς μου ανθρώπους;"
Αυτός ο τρόπος σκέψης -με βάση τις συνθήκες που διαμορφώνονταν- δεν θα οδηγούσε πουθενά. Η κατάσταση ήταν αυτή, ήταν έτσι και ήταν δεδομένη. Οπότε όφειλα να προσαρμοστώ και (γιατί όχι) να το διασκεδάσω αν μπορώ.
Στο τέλος της πρώτης καραντινοεβδομάδας, κυκλοφόρησε το remake του Final Fantasy 7 (για το οποίο ο Αργύρης τα είπε εξαιρετικά εδώ) και κάθε αρνητική σκέψη πήγε περίπατο!
Απλά βυθίστηκα στην μαγεία του παιχνιδιού, χωρίς να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο για μερικές ημέρες, με τους δικούς μου ανθρώπους να μου λένε συνεχώς "Στείλε ένα έξι, πήγαινε μια βόλτα βρε παιδί μου". Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση, είχα παθιαστεί με το παιχνίδι, μόνο όταν το ολοκλήρωνα θα έβγαινα.
Η πρώτη βόλτα
Όταν το παιχνίδι τελείωσε, βγήκα τον πρώτο μου περίπατο. Άβολο... "Κι αν ακουμπήσω κάπου που δεν πρέπει και μεταφέρω μικρόβια; Και αν κολλήσω τον ιό;" Αυτές οι σκέψεις ήταν που κυρίως με έκαναν να αποφασίσω ότι δεν θέλω να ξέρω τίποτα για ιούς, θύματα, εμβόλια κλπ. Δεν μου έκανε καλό, δεν με βοηθούσε. Και κάπως έτσι άρχισε το καλό.
Ταινίες, σειρές, video games, όλοι έχουμε μια λίστα με πράγματα που δεν προλαβαίνουμε να παίξουμε ή να δούμε λόγω χρόνου. Έτσι λοιπόν κι εγώ έχω την δική μου, από την οποία ήμουν πανέτοιμος να αρχίσω να διαγράφω τίτλους. Hollywood, Gladiator, The Shawshank Redemption, The Rock, Sex Education ήταν μερικές μόνο από τις σειρές και τις ταινίες που είδα και τις ευχαριστήθηκα όλες! Επίσης επιτέλους τελείωσα παιχνίδια σε co-op με την ιδανική παρέα και αλήθεια το να παίζεις video games με τους κολλητούς σου τα σπάει. Άργησα λίγο, μα το κατάλαβα για τα καλά!
Και για πες ρε Μίλτο θα το ξανά έκανες; Όχι ξεκάθαρα! Ωραία περάσαμε, αλλά φτάνει, ας γίνει όλο αυτό μια μακρινή ανάμνηση!
