Οι μέρες που περνάμε τελευταία είναι αρκετά περίεργες και δύσκολες. Όχι μόνο σε πρακτικό επίπεδο, αλλά και σε ψυχολογικό.
Αν μου έλεγε κάποιος 5 μήνες πριν ότι θα ήταν ok το να μένω όλη μέρα σπίτι μου (με ό,τι συνεπάγεται αυτό) προκειμένου να κάνω καλό στην κοινωνία, θα γελούσα και θα τον έλεγα τρελό! Ωστόσο να που συμβαίνει...
Το βασικό ερώτημα όμως, είναι άλλο: Θα μας κάνει αυτή η ιστορία καλύτερους ανθρώπους;
Προσωπικά δεν το πιστεύω. Αρχικά πρέπει να ορίσουμε τι εννοεί ο καθένας μας με τη φράση καλύτερους ανθρώπους. Δεύτερον κάνω τη σκέψη με το φτωχό μου το μυαλό πως η οποιαδήποτε αλλαγή αν είναι να φανεί, θα φανεί σε βάθος χρόνου. Αυτή τη στιγμή πολλοί από εμάς το βλέπουν και λίγο σαν διακοπές όλο αυτό (ειδικά αν δεν είσαι από τους πιο κοινωνικούς ανθρώπους είναι ό,τι καλύτερο). Το θέμα είναι όταν τελικά θα μας επιτραπεί να βγούμε από το σπίτι, όταν θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας (προ covid-19) πώς θα είναι τα πράγματα;
Τότε, αφού αυτό το ερώτημα απαντηθεί και ξανά μπούμε στη διαδικασία να δούμε την κατάσταση από μέσα, θα δούμε πόσο και αν έχουμε αλλάξει κι αν όλη αυτή η ιστορία μας άφησε κάτι εκτός από δύσκολους όρους, θύματα και μια γενικότερη ανασφάλεια για τα πάντα. Μέχρι τότε, λοιπόν, μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, απλώς υπομονή και ψυχραιμία.
Όλα στο τέλος θα πάνε καλά.
