Αυτό που έγινε εχθές με την Athens Voice, ήταν απλώς μια ακόμη αφορμή για να καταλάβουμε όλοι πόσο στραβά αρμενίζουμε τους τελευταίους (πολλούς) μήνες.
Για να τα ξεκαθαρίζουμε:
Αυτό που έκανε η εφημερίδα εχθές ήταν εμετικό και ο τρόπος που επιχειρήθηκε να καλυφθεί η κατάσταση, ήταν ακόμη χειρότερος. Προσωπικά σας δηλώνω ότι για εμένα ως αναγνώστη... τέλος κι ας την έπαιρνα παλαιότερα για μια πολύ, πολύ αγαπημένη στήλη. Πλέον δε θέλω ούτε να την ακούω κι αυτό γιατί ένιωσα ότι με προσβάλει και θίγει την (όποια) νοημοσύνη μου.
Αυτή είναι όμως η μια όψη του νομίσματος.
Αυτό που ακολούθησε ύστερα στα Social Media της εφημερίδας, ήταν ακόμη χειρότερο. Άνθρωποι που υπερασπίζονται το λάθος και βρίζουν τους υπόλοιπους κι άλλοι που εύχονται καρκίνους και θάνατο. Το ξανά γράφω ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ και ΘΑΝΑΤΟ στους συντάκτες, τις οικογένειες τους, την γάτα του γείτονα κλπ.
Ρε είστε καλά; Σε τι ακριβώς σας ξεχωρίζει η συμπεριφορά σας από εκείνους που κράζετε; Από πότε ο καρκίνος κι ο θάνατος γίνανε αποδεκτά χαρτιά για να τα χρησιμοποιεί κάποιος σε μια διαφωνία;
«Μα είναι πληρωμένα τρολ, μην έχεις απαιτήσεις.»
Ακόμη χειρότερα…
Όταν το Facebook ξεκίνησε, ήταν ένα εργαλείο για να επικοινωνήσεις με παλιούς συμμαθητές, την θεία στην Αμερική (όλοι έχουμε από μία) και το μπατζανάκη του κολλητού σου. Ξέρεις κάτι; Ήταν μια χαρά τότε. Το γεγονός ότι πλέον άνθρωποι πληρώνονται για να περνάνε απόψεις ή να βρίζουν χυδαία αυτούς που διαφωνούν μαζί τους, εμένα μου μοιάζει τουλάχιστον τρομακτικό.
Είμαι υπερβολικός; Μπορεί, η αλήθεια όμως είναι ότι χθες σκέφτηκα πιο έντονα από ποτέ να κλείσω τα social μου κι αν δεν ήταν απαραίτητο εργαλείο για την δουλειά μου, ορκίζομαι θα το είχα κάνει. Έτσι κι αλλιώς με τους δικούς μου ανθρώπους χρησιμοποιούμε πια άλλο μέσο για να μιλάμε κι όχι το Facebook.
Δεν αντέχεται τόση τοξικότητα, πως το λένε. Ελάτε να προσπαθήσουμε να ξυπνήσουμε, είναι πολύ κουραστικό να πασχίζεις να εξηγήσεις το αυτονόητο. Δεν ασκείς κρητική σε κάποιον κάνοντας τα ίδια λάθη με αυτόν πως το λένε.
Θα μου πεις γιατί κάθομαι και τα γράφω αυτά; Απλά θέλησα να τα εκφράσω, βαρέθηκα τους διαχωρισμούς οποιουδήποτε είδους. Αν νιώθεις ότι δεν σε αφορά όλο αυτό –ειλικρινά και χωρίς καμιά δόση ειρωνείας- συγγνώμη για την ενόχληση κι ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να διαβάσεις μέχρι εδώ.
