Γράφει ο Σπύρος Σμυρνής
Μέσα στις περίεργες μέρες που βιώνουμε, η συντροφιά ενός βιβλίου, μοιάζει πιο αναγκαία από ποτέ. Στη λίστα με τα βιβλία που ήθελα να διαβάσω καιρό, ξεχώριζε και ένα, στο οποίο αφιερώνονται οι επόμενες γραμμές. Η Jane Harper με τον "Χαμένο" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στην ατμόσφαιρα της Αυστραλιανής ερήμου περιγράφοντας τη ζωή των γαιοκτημόνων - κτηνοτρόφων στο Κουίνσλαντ. Εμένα προσωπικά μου θύμισε τη σειρά "The Thorn Birds" -την οποία όλοι είχαμε αγαπήσει την δεκαετία του 80- με πιο σύγχρονα στοιχεία.
Η ιστορία αναφέρεται σε μία οικογένεια γαιοκτημόνων της οποίας ο μεσαίος γιος, ο Κάμερον, βρίσκεται νεκρός από τους δύο αδελφούς του τον μεγαλύτερο, τον Νέιθαν και τον μικρότερο τον Μπαμπ. Ο Κάμερον έχει πεθάνει από τη ζέστη προσπαθώντας να βρει καταφύγιο στη σκιά της ταφόπλακας του "τάφου του κτηνοτρόφου" ο οποίος τάφος είναι το αξιοθέατο της περιοχής και ταυτόχρονα το μυστηριώδες μέρος δεμένο με ιστορίες και δοξασίες οι οποίες προκαλούν φόβο σε κατοίκους και επισκέπτες.
Διαδραματίζεται λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα. Ο Νέιθαν ο οποίος επιστρέφει στο πατρικό του μαζί με το γιο του τον Ζάντερ, ο οποίος βρίσκεται εκεί για τις διακοπές των Χριστουγέννων, προσπαθούν να βρουν τα αίτια του θανάτου του Κάμερον ο οποίος πλανάται στην αφήγηση πότε σαν αυτοκτονία και πότε σα δολοφονία. Το οικογενειακό περιβάλλον συμπληρώνουν η Ίλζε, η γυναίκα του Κάμερον με τα δύο τους κοριτσάκια, η Λίζ, η χήρα μητέρα και ο Χάρι ο επιστάτης -οικογενειακός φίλος- υποκατάστατο πατέρα για τα τρία αγόρια.
Μέσα από την επιμονή του Νέιθαν να βρει απαντήσεις για το θάνατο του αδελφού του βγαίνουν στην επιφάνεια γεγονότα και κρυμμένα μυστικά της οικογένειας που ανατρέπουν την όλη πλοκή ακόμη περισσότερο και από τον ίδιο το θάνατο του Κάμερον.
Φυσικά υπάρχει και το απαραίτητο ρομαντικό στοιχείο σε όλη την ιστορία, ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Νέιθαν και της Ίλζε ο οποίος παίρνει και αυτός τη θέση του στην όλη πλοκή.
Γρήγορη αφήγηση, ξεκούραστη, πετυχημένες περιγραφές που σε μεταφέρουν ακριβώς στην Αυστραλιανή ενδοχώρα, και με έναν τρόπο γραφής, ώστε η τελευταία φράση κάθε κεφαλαίου να σε σπρώχνει να συνεχίζεις το διάβασμα χωρίς διακοπή.
Και φυσικά αυτό που θέλουν όλοι οι αναγνώστες... απρόβλεπτο τέλος.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα, μιας κι έρχεται να καθιερώσει τη Jane Harper, ως μία εκ των σημαντικότερων συγγραφέων της γενιάς της, αφού μας κάνει να ανυπομονούμε για το επόμενο πόνημά της.
