Το Rise TV διάβασε και προτείνει: Το Μυστικό Του Μοναστηριού της Κάτιας Μαυρίδη

«Είναι ένα παλιό Μοναστήρι στα βουνά που οι συναγωνιστές µας το έχουν κάνει φυλακή… Εκεί, είναι σαν
να τους καταπίνει η γη τους κρατούµενους… Και, µα τω Θεώ, η γη τούς καταπίνει!»
1998…
Με αφορµή µια εκδροµή στον Φενεό της Κορινθίας και στην περίφηµη Μονή του Αγίου Γεωργίου που
δεσπόζει στην περιοχή, η Χριστίνα, µια νεαρή δασκάλα, θα ανακαλύψει το έγκληµα που συντελέστηκε εκεί
κατά τη διάρκεια της γερµανικής Κατοχής και το οποίο συνδέεται µε την ιστορία της συνονόµατης γιαγιάς
της, για την οποία δε γνώριζε σχεδόν τίποτα…
Αιγιαλεία, δεκαετία του ’30…
Σε ένα όµορφο χωριό, δεµένο µε την καλλιέργεια της σταφίδας, δύο νεαρά παιδιά ερωτεύονται. Η Χριστίνα
και ο Δηµήτρης, παρά το γεγονός πως εκείνη είναι η κόρη ενός ψαρά και εκείνος ο γιος ενός τσιφλικά, θα
παλέψουν ενάντια σε όλους για να υπερασπίσουν την αγάπη τους. Η λαίλαπα, όµως, της Κατοχής και του
Εµφυλίου Πολέµου θ’ αναταράξει τις ζωές τους ρίχνοντάς τους οριστικά σε χωριστά στρατόπεδα… Από
την Αιγιαλεία της Κατοχής και της Αντίστασης έως την Αθήνα των Δεκεµβριανών και τα πεδία των µαχών
του αδελφοκτόνου πολέµου που ακολούθησε, ξετυλίγεται η ιστορία τους.
Θα σταθεί, τελικά, η αγάπη τους ισχυρότερη από το µίσος που έχει ποτίσει τον κόσµο γύρω τους;

Βιογραφικό

Η Κάτια Μαυρίδη γεννήθηκε το 1988 στην Αθήνα, όπου και µεγάλωσε. Ακολούθησε σπουδές
τόσο στην Ιστορία όσο και στα Οικονοµικά, όπου διακρίθηκε και αρίστευσε. Τα τελευταία
χρόνια εργάζεται στον χώρο των οπτικοακουστικών µέσων και της διαφήµισης, ενώ
παράλληλα συνεχίζει τις ιστορικές σπουδές της σε ανώτατο επίπεδο. Ζει µόνιµα στο
Χαλάνδρι µε τον άντρα της και την κόρη τους. Άρχισε να γράφει από µικρή ηλικία και έλαβε το
πρώτο βραβείο σε διαγωνισµό διηγήµατος σε ηλικία δέκα ετών. Μια τυχαία επίσκεψη στο
Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στην περιοχή της Κορινθίας την ώθησε στη συγγραφή του
ιστορικού µυθιστορήµατος Το Μυστικό του Μοναστηριού, το οποίο βασίστηκε όχι µόνο σε
συνεντεύξεις αυτοπτών µαρτύρων, αλλά είναι και αποτέλεσµα ενδελεχούς ιστορικής έρευνας.
Σε αυτό διακρίνεται επίσης η τεράστια αγάπη που τρέφει για τον τόπο καταγωγής της, την
Αχαΐα. Το «Μυστικό του Μοναστηριού» αποτελεί το πρώτο µιας σειράς µυθιστορηµάτων µε
ανάλογο περιεχόµενο, εµπνευσµένο από την Κατοχή και τον Εµφύλιο Πόλεµο.

(Πηγή: Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη, 2024)

Η Κριτική μας από τον Νίκο Θεοχαρίδη

Ξέρετε είναι δύσκολο να μεταδώσεις μια λογοτεχνική εμπειρία. Επειδή είναι μια προσωπική εμπειρία. Και το βιβλίο της Κάτιας ήταν για εμένα μια λογοτεχνική εμπειρία.

Σε ένα κινηματογραφικό μυθιστόρημα η Κάτια, με σύγχρονη πένα, μας ταξιδεύει στην ιστορία
της Ελλάδας. Ένα μυθιστόρημα παρακαταθήκη καθώς κρατά μέσα του ήθη, έθιμα,
παραδόσεις. Βίαιες και σκληρές εικόνες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σάρκινοι
χαρακτηρες αγωνιούν, υποφέρουν…

Έρωτας.

Αλβανικό μετωπο.

Ιταλοι.

Γερμανική κατοχή……

Συγκρουσεις εμφυλίου και ίσες αποστάσεις.

Πολεμοι.

Πολιτική.

Διχασμός.

Σπαραγμοι μεταξύ αδερφών.

Ένα ταξίδι σε όλη την ιστορική περίοδο από το 1930 μεχρι τα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Η συγγραφέας μας μιλά με ιστορίκα στοιχεία και μας υπενθυμίζει τι σημαίνει ανθρωπιά.
Δεν θα αναφερθώ στα αυτονόητα. Όλοι έχουμε μέσα μας εκείνη την βαθιά φωνή που
ξεχωρίζει τις πράξεις μίσους από τις πράξεις αγάπης…
Βρίσκει μέσα στις προσωπικότητες τις αιτίες τις πράξεις. Και αυτό είναι εξαιρετική αιτιο-
ιστοριογραφία και ψυχολογία. Φωτίζει τα κίνητρα που οδηγήσαν ανθρώπους να στραφούν

ενάντια σε δικούς τους. Φωτίζει τις ψυχσυνθέσεις και τις πολιτικές ερμηνείες που δίναν μέσα
τους για να διαλέξουν πλευρά.
Το βιβλίο της Κάτιας είναι συγκινητικό γιατί είναι ανθρώπινο. Είναι ανθρώπινο επειδή είναι
συγκινητικό. Επειδή διαπερνάει τις αντιθέσεις. Διαπερνά τα κομματικά και τα πολιτικά τα
φυλετικά κομμάτια που διαχωρίζουν τους ανθρώπους και βουτά στο κοινό μας. Τον πόνο και
την αγάπη. Διαπερνά τις αντιθέσεις που φέραμε στην ιστορία. Χωρίς να κατακρίνει τις δυο ή
τις σαρανταδύο πλευρές κουνώντας δάχτυλο.
Τις πλευρές στις οποίες διαχωριζόμαστε, τις ανασηκώνει η Κάτια…
όπως ανασηκώνει το δέρμα μια σφαίρα.
Μια σφαίρα… μπαίνει σε ένα σώμα….από το οποίο εκείνη την στιγμή….ακαριαία ….στερεί
την ταυτότητα.
Ενας άνθρωπος στερείται την ζωή του από έναν άλλο άνθρωπο.
Η απολεσθείσα ταυτότητα γίνεται ο πυρήνας της ύπαρξης.
Η ματιά της ατομικότητας.
Αυτό που έχουμε όλοι… Και χάνεται μαζί με αυτήν την ατομικότητα…. η πιθανότητα ….Και η
ανάγκη… να αγαπηθούμε να αγαπήσουμε … με φροντίδα και ενότητα.
Ομόνοια και ζωή με αξίες.

Δεν θα μας επουλώσει τα τραύματα του εμφυλίου η Κάτια.
Δεν θα γεφυρώσει το κενό που δημιουργήθηκε.
Αλλά θα το ήθελε.