Το Rise TV διάβασε και προτείνει: Πολύ σας Αγαπήσαμε του Αθανάσιου Δαββέτα!

Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Όταν το νέο βιβλίο του Αθανάσιου Δαββέτα «Πολύ σας αγαπήσαμε».

Επτά καλογραμμένα διηγήματα, τοποθετημένα χρονικά μέσα στις δεκαετίες του ΄60, του ΄70 μέχρι και αρχές του ’80, μέσα σε μια εποχή ανακατατάξεων, που μιλάνε για τη δύσκολη ενηλικίωση κάποιων νεαρών ανδρών, τον αγώνα για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια, τον έρωτα, αλλά και τον ανήθικο ανταγωνισμό, την απώλεια προσφιλών προσώπων και, τελικά, τον ίδιο τον θάνατο. Επιστέφονται στο τέλος, χάριν επιλόγου, από ένα πεζό ποίημα για τον ανθρώπινο αγώνα και την αντοχή, αλλά και το όραμα που απαιτεί αυτός.

Βιογραφικό

Ο Αθανάσιος Δαββέτας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έγινε πτυχιούχος το 1980. Μετά τη θητεία του στο στρατό (1980-1981), διορίσθηκε δικηγόρος (1982). Αργότερα πέρασε με επιτυχία στις εξετάσεις υποψηφίων δικαστικών λειτουργών και διορίσθηκε δικαστής των ποινικών και πολιτικών δικαστηρίων (1984). Σταδιοδρόμησε κυρίως στην Αθήνα και εξελίχθηκε μέχρι τον βαθμό του Προέδρου Εφετών. Έλαβε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών από βρετανικό πανεπιστήμιο στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο (LLM) το 2002. Για αρκετά χρόνια συμμετείχε σε αποστολές του Υπουργείου Δικαιοσύνης στην έδρα της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες, όπου εργάσθηκε σε επιτροπές για την εκπόνηση Κοινοτικών Οδηγιών σε θέματα αστικού δικαίου. Μιλάει άνετα αγγλικά και μέσου επιπέδου ισπανικά. Αναδείχθηκε αναπληρωτής προϊστάμενος του Εφετείου Αθηνών το 2022 και είναι συνταξιούχος από τον Ιούλιο του 2024. Γράφει ιδιωτικά, από το 1982, ποιήματα και διηγήματα. Δραστηριοποιήθηκε από το 2017 στο πλαίσιο του συλλόγου «Κύκλος Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών» – (ΚΕΛΔ), για την καλλιέργεια της λογοτεχνίας στον χώρο των δικαστικών λειτουργών. Διετέλεσε κατ’ αρχάς κοσμήτορας και ακολούθως πρόεδρος του Δ.Σ. του συλλόγου. Κατέστησε δημόσια γνωστά τα λογοτεχνικά του πονήματα με συμμετοχές του, αφενός, σε εκδηλώσεις του ΚΕΛΔ και, αφετέρου, σε δύο ανθολόγια, που εκδόθηκαν μέχρι σήμερα από τον ίδιο σύλλογο. Το 2022 εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ελκυστής το βιβλίο του «Ψίθυροι από μια άλλη ζωή», με διηγήματα, ποιήματα και ένα δοκίμιο και το 2025 από τις εκδόσεις Όταν, η συλλογή διηγημάτων του «Πολύ σας αγαπήσαμε». Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί στον νομικό επιστημονικό Τύπο, έντυπο και ηλεκτρονικό.
Είναι έγγαμος και έχει μια κόρη που είναι δικηγόρος.

Η Κριτική μας από τον Νικηφόρο Σκούμα

Ο Αθανάσιος Δαββέτας επιστρέφει με την νέα του συλλογή διηγημάτων «Πολύ σας Αγαπήσαμε», επτά ιστορίες από τις δεκαετίες του 1960 ,1970 και 1980. Ποτέ δεν κρύψαμε την αγάπη μας για τα βιβλία που «σπάνε» σε μικρότερες αυτόνομες ιστορίες.

Στην ουσία των τριών πρώτων ιστοριών η αναζήτηση ταυτότητας που περνά μέσα από την ιδιότητα (νέου δικηγόρου, μέλους κομματικής οργάνωσης, φοιτητή πανεπιστημίου) που αποκτούν οι ήρωες στα νιάτα τους. Η ιδιότητα ασκείται σε πλαίσιο, εκεί παράγεται τριβή. Το πλαίσιο αλλάζει την εικόνα του ήρωα προς την ιδιότητά του, παρατείνοντας το ταξίδι αναζήτησης ταυτότητας. Ο Δρόμος για την Ιθάκη δεν είναι μακρύς, είναι μακρύτερος απ’ ότι υπολογίζεις.

Εδώ οι πρωταγωνιστές έχουν συνειδητά -ή από καταβολής- την τάση να κάνουν το αγαθώς σωστό.  Είναι ήρωες μη-ευθυγραμμισμένοι με το καταστημένο στο οποίο κινούνται και καλούνται να υπερασπιστούν.

Οι ήρωες του Δαββέτα δεν ανήκουν στην εργατική τάξη, αλλά στα χαμηλότερα στρώματα της μεσαίας, κινούνται σε χώρους όπου πρωτόκολλα και νόρμες πρέπει να τηρούνται. Αποζητούν τη διάκριση, να αφήσουν το αποτύπωμά τους -έστω και μικροαστικό- ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν την κοινωνική ανέλιξη. Σε ποιο βαθμό; Ούτε και οι ίδιοι γνωρίζουν, κάπου καλύτερα από εδώ και τώρα.

Σαφώς δεν είναι παρορμητικοί, είναι παίκτες ρυθμού, δρομείς αντοχής·  η ζωή ως μουσική σπάει το μέτρο και το διήγημα ως παρτιτούρα αλλάζει απότομα κλειδί, όχι μια και δυο φορές μα σε κάθε δεύτερη σελίδα.

Χωρίς τρανά κρεσέντο οι χαρακτήρες του Δαββέτα δεν «σκοτώνουν το δράκο», παρά προσαρμόζονται στο παρόν και ενδεχομένως οδηγούνται σε κάποια συμπεράσματα. Εν ολίγοις προσπαθούν να επιβιώσουν. Όπου επιβίωση δεν είναι η παραμονή στη ζωή αλλά ο εξ’ ίσου κωμικοτραγικός αγώνας της παραμονής στο πλαίσιο.

Η σωτηρία έγκειται στην αναγνώριση ενός ευρύτερου συστήματος. Ο ήρωας αντιλαμβανόμενος την ύπαρξη αυτού του συστήματος μπορεί να αφήσει το παρόν πλαίσιο και να βάλει πλώρη για ένα άλλο, εντός του συστήματος. Αργά η γρήγορα θα βρει το «κουτάκι» εκείνο που του ταιριάζει. Για τον Δαββέτα, συμπεραίνουμε πως δεν υπάρχει νίκη του ήρωα, αλλά ενός είδους τερματισμός, ένα παρόν επαρκώς αρεστό και άνετο ώστε να αντισταθμίζει συνειδησιακά τα λάθη και τους «εξευτελισμούς» του παρελθόντος, μια γλυκόξινη τελεία.

Ο Δαββέτας αλλάζει ριζικά τον τρόπο αφήγησής του στο τέταρτο κατά σειρά διήγημα. «Η Παναγιά η Γάτα». Η προσέγγισή του γίνεται πιο ζεστή και παραμυθένια, «ζητά» από τον αναγνώστη να συμπονέσει την πρωταγωνίστρια σε ένα παραμύθι που μπορεί να γίνει κλασικό.

Το επόμενο διήγημα «Κοντσέτα» είναι κατά κάποιον τρόπο το παρόν του «Πολύ σας Αγαπήσαμε», συμβαίνει εδώ και τώρα. Ο συγγραφέας παρατά το τρίτο πρόσωπο και αφηγείται στο πρώτο, παρουσιάζοντας μας έναν άλλο Δαββέτα, εκείνον που επιθυμεί να μας γνωρίσει την ιδιοσυγκρασία του ήρωα μέσα από καθημερινές και εξαιρετικές σκηνές.

 

Η γραφή του Δαββέτα είναι αριστοτεχνική γιατί είναι ακριβής. Δεν είναι γλαφυρή, δεν της το επιτρέπει ο ρεαλισμός των διηγημάτων που αποτελεί κατά κάποιον τρόπο εγγύηση πως το «Πολύ σας Αγαπήσαμε» δεν θα μας βουτήξει στο μελόδραμα. Το «Πολύ σας Αγαπήσαμε» έχει τα φόντα να ωριμάσει σαν το καλό κρασί.

Ευχαριστούμε τις Εκδόσεις Όταν για ην παραχώρηση του βιβλίου