Το Rise TV διάβασε και προτείνει: «Ο κήπος της Μάγιας» της Ασπασίας Σιγάλα

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θερμαϊκός το εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά της Ασπασίας Σιγάλα «Ο κήπος της Μάγιας», σε εικονογράφηση της Μαιρηλίας Φωτιάδου.

Η Μάγια ζει σε μια μεγάλη, πολύβουη πόλη και κάθε μέρα βρίσκει χαρά και γαλήνη σ’ έναν όμορφο κήπο που θεωρεί δικό της. Όμως μια μέρα, η πόρτα του κήπου κλείνει οριστικά και τότε η μικρή ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με δύσκολα συναισθήματα: απογοήτευση, απελπισία, θυμό, θλίψη. Μέσα από αυτό το ταξίδι ανακαλύπτει πως η απώλεια μπορεί να μετατραπεί σε δημιουργία, πως η ελπίδα ανθίζει ξανά και πως η χαρά πολλές φορές κρύβεται στο να ξεκινάς από την αρχή. Έτσι η Μάγια φυτεύει σπόρους για έναν νέο, δικό της κήπο, όπου γεννιούνται καινούργιες, αναπάντεχες φιλίες.

Ένα τρυφερό και αισιόδοξο βιβλίο, που συγκινεί μικρούς και μεγάλους, μιλώντας για την ανθεκτικότητα, τη δημιουργία και την ελπίδα που δεν σβήνει ποτέ. Με λιτό, τρυφερό λόγο και ζωντανή εικονογράφηση, «Ο κήπος της Μάγιας» αφηγείται μια ιστορία αναγέννησης και μας θυμίζει πως ακόμη και μέσα από την απώλεια μπορεί να γεννηθεί η ομορφιά.

Βιογραφικό:

H Ασπασία Σιγάλα γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Είναι συγγραφέας και μεταφράστρια. Έχουν εκδοθεί τέσσερα μυθιστορήματα της: «Ο πρίγκιπας ξεθώριασε στο πλύσιμο» (εκδ. Πατάκη, 2000), «Τα Άλφα της Βεατρίκης» (εκδ. Πατάκη, 2002), «Bar Sur» (εκδ. Πατάκη, 2007) και «Φραγκίσκος» (εκδ. Κοχλίας, 2003). «Ο κήπος της Μάγιας» είναι το πρώτο της βιβλίο για παιδιά.

Η Κριτική μας από τον Νικηφόρο Σκούμα

«Ο Κήπος της Μάγιας»  της Ασπασίας Σιγάλα αντλεί επιρροές από τον «Μυστικό Κήπο» της Frances Hodgson αλλά είναι ουσιωδώς διαφορετικός. Η ιστορία γράφεται μέσα από τη ματιά και το συναίσθημα της μικρής πρωταγωνίστριας η οποία αναλαμβάνει δράση όταν ο αγαπημένος της κήπος κλείνει οριστικά για το κοινό.

Η Μάγια με τη δύναμη της φαντασίας της, και κάποια φυσικά υλικά αποφασίζει να αλλάξει το γκρίζο τοπίο της πόλης και να αναπληρώσει αυτό που έχασε η κοινότητά της. Το έργο κινείται στα όρια του ρεαλισμού χωρίς να χάνει την ζεστασιά του παραμυθιού.

Η όμορφη εικονογράφηση της Μαιρηλίας Φωτιάδου έχει κάτι από τον σπουδαίο Maurice Sendak και συμπληρώνει δημιουργικά την αφήγηση της Σιγάλα. Για παράδειγμα βλέπουμε τη Μάγια να ζωγραφίζει στην τάξη της  χωρίς αυτό να αναφέρεται στο κείμενο. Τέτοιες επιλογές εμπλουτίζουν το περιεχόμενο του εκάστοτε παραμυθιού και δίνουν βάθος στα πρόσωπα.

Ο «Κήπος της Μάγιας» μας θυμίζει ότι η δράση στο παρόν είναι πρώτο και απαραίτητο βήμα στην επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος καθώς η απάντηση συχνά κρύβεται σε κοινή θέα.